‘Een duurzaam voedselsysteem is net een Oreo-koekje’

Het Instituut voor Milieuvraagstukken van de Vrije Universiteit Amsterdam organiseerde 13 september het symposium: Should we follow the wizard or the prophet? Genoemd naar het boek De tovenaar en de profeet van Charles C. Mann. De profeet wil de consumptie verminderen, de tovenaar zet in op innovatie bij de productie.

Fabrice DeClerck, senior-onderzoeker bij Biodiversity International en EAT Forum:
‘In feite is een duurzaam voedselsysteem net als een Oreo-koekje. Het ene zwarte koekje is onze biofysische grens: als we meer of minder dan gemiddeld zo’n 2500 kilocalorieën eten, worden we ziek. Die 2500 kcal is een harde grens. Het andere koekje is de kwaliteit van ons leefmilieu. Als we de aarde uitputten, gaat het mis met biodiversiteit, zoetwatervoorraad enzovoort. Dat is dus de andere harde grens. De profeet zegt ons: laten we die grenzen erkennen en er niet meer overheen gaan.

Tovenaar én profeet
Die grenzen staan vast, en tussen de twee koekjes zit een romig laagje. Daar hebben we beslisruimte. Daar kunnen we politieke en sociale keuzes maken.

De zoetwatervoorraad en biodiversiteit slinken, dode zones in zee en broeikaseffect nemen toe. In het verleden hebben we succes gehad met het ombuigen van zo’n curve: het ozongat is verdwenen. Dat is ons grote succesverhaal. De sleutel tot het ombuigen van de milieuproblemen van nu, zit in ons voedselsysteem. Moet dat lokaal of mondiaal aangepakt? Met grote of met kleine boerderijen? Veganistisch of carnivoor? Organisch of met gentechnologie? Op de manier van de tovenaar of de profeet? Ik denk dat het antwoord op al deze vragen niet óf, maar én is. De tovenaar zonder de profeet mist een vooruitziende blik. Maar de profeet zonder de tovenaar mist de magie.’

Dit is een deel van mijn artikel dat verscheen in Bionieuws op 21 september 2019. Lees daar wat de andere sprekers zeiden of neem contact met me op.

Plaats een reactie